Un giorno semplice

‘Het was een simpele, eenvoudige dag vandaag’,zeg ik tegen lief, ‘maar wat was het een heerlijke dag’. Gewoon een dinsdag. Een dag die begint met een lekker ontbijtje, de zon en een blauwe lucht. We gaan naar de markt. Het is altijd een feest om tussen de Italianen te lopen en het gevoel te hebben één van hen te zijn. Bij een bloemenstalletje koop ik voor twee euro een prachtig boeket met Fijnstraal (herfstastertjes). Dat mijn handen zwart worden van de krant die om mijn boeketje is gewikkeld kan me niet deren. De krant maakt mijn boeket nog mooier. Lief en ik drinken een cappuccino in ons favoriete zaakje, gewoon op een doordeweekse dinsdag. Want dat kan.

Na de lunch thuis, rijden we naar een Italiaanse vriend. Hij maakt biologische wijn en heeft schilletjes voor lief om biologische grappa van te stoken. We drinken un caffé en luisteren naar de muratore die vriend helpt een afrastering te maken om de caprioli uit de enorme moestuin te weren. Deze man met weinig tanden in zijn mond, weet heel veel over de natuur. Hij koopt nooit eten. Hij zoekt alles in de natuur om van te leven. Ook weet hij veel over de medicinale werking van kruiden en planten. Hij vertelt over zijn oude moeder van 94 die in het ziekenhuis ligt vanwege een nieuwe heup. Het is een ramp voor haar daar te liggen, want ze is gewend aan twee liter rode wijn per dag. Dat kan nu even niet! Verhalen over 94 jarigen en twee liter rode wijn per dag, horen wij graag.

Met drie kisten vol schilletjes gaan we naar huis. Nog even een kopje thee bij vrienden die op de route wonen. Onderweg naar huis komen we door een dorp waar een slager zit die fantastisch vlees verkoopt, vlees van Piëmontese koeien. We kopen twee heerlijke biefstukken.

Thuis stookt lief zijn grappaketel op en ik de kachel.

Die avond zitten we te genieten van het heerlijke vlees, aardappeltjes uit de oven en boontjes. We drinken er een goede fles wijn bij en nemen de dag door. Il giorno semplice. Want wat hebben we nou helmaal gedaan vandaag? Niets. Zalig niets.

Heel vaak vragen mensen me: ‘Wat doen jullie nou zo in de winter?’ Dan probeer ik koortsachtig iets te verzinnen. Het lijkt wel of het taboe is om niets te doen. Voortaan kom ik er recht voor uit: ’Ach niet zoveel eigenlijk……. Niets, niets bijzonders’. Ik kan het iedereen aanraden. Het is heerlijk.