dinsdag 28 september 2010

La Vendemmia

Achter Acqui Terme is het al weken een drukte van belang. Tractoren met karren vol, met in de zon glinsterende druiven, rijden af en aan bij Cantina’s Sociale. Er wordt een monster van de druiven genomen, de inhoud van de kar wordt op de weegbrug gewogen en de gegevens worden vastgelegd in de computer. De karren worden geleegd in grote bakken waar horizontaal een grote boor doorheen draait om de druiven te ontdoen van steeltje, takjes en blaadjes. De druiven worden gekneusd en in grote vaten gepompt. Weg is de tractor om de volgende lading te gaan halen. Soms rijdt er tussen al die tractoren een Ape, Zo’n klein driewielbrommerkarretje met voorin mama in bloemetjesschort gepropt naast papa. Ook zij mogen de druiven afleveren bij de Cantina Sociale.


De meeste druiven worden met de hand geplukt, vooral op de steile hellingen. Het is moeilijk om aan plukkers te komen, de scholen zijn weer begonnen. Ik heb veel Afrikanen in de wijngaarden gezien. Ook wordt er hier en daar machinaal geplukt. Je kunt het aan de wijngaarden wel zien. Als er tussen de rijen druiven veel ruimte is, dan is dat ruimte voor een grote machine.Het is weer genieten van de nog steeds warme zon en de sfeer in de wijngaard. Nicola zei gister: De maan is weer vol geweest en augustus is terug. Nou daar heb ik geen problemen mee. Voor mijn part tot de kerst.
De eerste dag hebben lief en ik het zwaar. Om half vijf vinden we het wel genoeg. Helaas zijn de tenen manden nog niet allemaal vol en gaan we nog twee uren door. Iedere avond is het weer een feest wat voor lekkers mama nu weer heeft gemaakt. De ene keer is het een abrikozen crostata of een chocolade pudding ( Bonèt). Gister was het een heerlijke perzikentaart. Zondag konden we ’s avonds aanschuiven voor het warme eten. Zelfgemaakte tagliatelle met een saus van paddenstoelen en vlees. Daarna nog peperoni con bagna caoda. En nog een keer een stukje Bonèt. Vanmiddag gaan we voor de laatste Dolcetto druiven, daarna zijn de Barbera druiven aan de beurt. Mijn conditie is al sterk verbeterd. Maar mijn blauwe handen……..Ik weet niet of dat ooit weer goed komt.


vrijdag 10 september 2010

Pomodori

Droogrekken met tomaten en paddenstoelen doen me naar huis snellen om mijn camera te halen. Als we het tuintje van de oude mensjes in Chiarli binnen lopen om la signora te vragen of we foto’s mogen maken, vraagt ze een beetje nors waarom? Ja omdat ik het zo mooi vindt.. Ze komt dichterbij en ziet dan pas dat wij het zijn.. Ze verontschuldigt zich. Ze dacht dat wij van de Forestieri waren, een soort boswacht-politie. Er lagen natuurlijk wel illegaal geplukte paddenstoelen. Je moet om paddenstoelen te zoeken bij de gemeente een vergunning kopen van 45/75 euro. Wie heeft er nou een vergunning? Niemand toch?


We krijgen uitleg over het tomaten drogen. Je moet ze overlangs doormidden snijden en de binnenkant schoonmaken. Dan leg je ze met de bolle kant op een rooster, een raamwerk met fijn gaas. Om ze te conserveren bestrooi je ze met zout en dan dus vier a vijf dagen lekker laten drogen in de zon. In verband met de dauw moet je ze ’s avonds op tijd binnenhalen, ze op een droge plek bewaren en ’s morgens als de dauw weg is weer naar buiten brengen.
Als de tomaten gedroogd zijn gaan ze gestapeld met een basilicumblaadje er tussen in een pot.
In de winter worden de tomaten gebruikt in de minestre, in de pastasaus, in de groentetaart.

Deze oudjes worden in april naar hun huis gebracht en eind oktober worden ze weer opgehaald. De hele zomer zijn ze met hun akkertje bezig. Hele bouwwerken worden gemaakt van stokken om een afscherming te maken voor de hongerige herten. Op dit moment zijn de prachtige rood/witte Borlotti bonen er al af. Nu prijken er nog enorme tomaten aan de struiken en zie ik zo tijdens ons ommetje ook volop venkel staan. Als we straks weer afscheid nemen van de oudjes en de hoop uitspreken dat we hen graag volgend jaar weer zien, halen ze altijd hun schouders op. Voor hen is het maar weer afwachten of ze de winter bij de kinderen in de stad goed doorkomen. Ze hebben in ieder geval hun bijdrage voor de winter weer klaar.

Zorgen voor de winter. Ik kan het me zo goed voorstellen, als je vroeger hier op deze berg woonde, dat je dan moest zorgen dat je voor de winter genoeg voorraad had. Want even naar de Bennet(supermarkt) was er niet bij. Laat staan dat er al geld was om dingen te kopen.

Ik heb wat potten vijgenjam gemaakt. De walnoten liggen te drogen. Nog even dan kunnen de peren eraf. De boom is top zwaar van de peren. Appels pluk in aan de overkant, in de boomgaard die van niemand is. Als ik ze boven op de zolder goed uitleg dan ik er maanden mee doen. Volgende week gaan we druiven plukken bij Paolo en mostarda maken van de eerste most. Voor de mostarda hebben we ook kilo’s appels en peren nodig. Ik kan me er al helemaal op verheugen.