woensdag 27 januari 2010

Fare sci di fondo


Geen mooie loipes voor ons. Toch kunnen wij het niet laten om op deze prachtige, zonnige dag de langlaufski’s onder te klikken en een mooi tochtje te maken door het bos.
Het is heerlijk je longen optimaal vol te zuigen met de frisse, pittige lucht.
Er worden ook heel wat, anders slapende, spieren wakker getrokken.
De ijskristallen aan de takjes van de bomen fonkelen in de zon, het geluid van de ski’s door de sneeuw. Kleine glooiinkjes pakken we soepeltjes. Een heuvel op is geen probleem.
Tot we bij een smal, stijl, onregelmatig pad komen en naar beneden moeten.
Dan zijn langlaufski’s toch wel erg smal en moeilijk stuurbaar vanwege de losse achterkant.
Mijn lief , tien keer zo sterk in zijn mooie gespierde benen dan ik, zoeft onbesuisd naar beneden. Ik heb geen kracht genoeg in mijn benen om mijn smalle latten op de onregelmatige sneeuw in bedwang te houden en ga twee keer onderuit.
Toch ben ik door deze valpartijen niet uit mijn humeur te krijgen, want ik heb een verrukkelijke middag.

zaterdag 23 januari 2010

Il legno


We hebben twee en een halve winter gestookt van ons eigen hout. Er moesten, toen we het huis pas hadden gekocht, heel wat bomen worden omgezaagd om een beetje ruimte te maken.
Zieke bomen moesten worden omgezaagd. Nu liggen er in het bos nog wel wat bomen om, die nog in stukken kunnen worden gezaagd.
Helaas liggen die nu onder de sneeuw.
In de zomer zie je door alle begroeiing, letterlijk, door de bomen het bos niet meer.
In de winter des te beter. Je ziet dan ook dat er maar weinig dikke stammen staan en heel veel jonge boompjes, die door de dichte bebossing nauwelijks groeien.
Paolo, onze vriend de wijnboer heeft aangeboden om ons te helpen met het uitdunnen van het bos waardoor de overblijvende bomen weer beter kunnen groeien. Moet wel eerst de sneeuw weer zijn verdwenen.
De afgelopen weken zagen we onze houtstapel steeds minder worden en kwam het moment dat we ons eerste hout moesten gaan kopen. Er is dan altijd wel iemand die een vriend heeft die……we dachten laten we maar op tijd beginnen met bellen. We hadden uitgerekend dat we na het telefoontje toch zeker nog vier dagen konden stoken.
Soms zitten dingen mee. Ik belde in de namiddag en ’s avonds werd het hout al gebracht.
Zeven quintali. In Nederland hadden we het altijd over een kubieke meter. Hier rekenen ze in quintale. Een quintale is 100kg. Precies 20 volle kruiwagens leverde een prachtige houtstapel op.
Kijk en daar word ik nu weer helemaal blij van. Blij als ik er langsloop en al die mooie gestapelde stammetjes zie, blij bij de gedachte dat we hiermee het eind van de winter wel zullen halen, blij dat als de stapel op is, de winter voorbij is. Maar heel erg blij dat we het de komende tijd weer lekker warm zullen hebben.

woensdag 20 januari 2010

Genova


We vinden het tijd worden om onze berg en het winterlandschap voor een dagje te verlaten en besluiten tot het maken van een personeelsuitstapje naar Genova. Er zit tenslotte nog wat in het daarvoor bestemde ‘potje’.
We staan vroeg op. Oh wat erg. We lopen over de keiharde, bevroren sneeuw naar de auto, hebben ‘bevroren’ handen als we eindelijk iets door de ramen kunnen zien, maar dan hebben we ook wat. Op dat moment komt de zon roodgloeiend over de heuvel en doet de berijpte bomen en struiken glinsteren. Oh wat mooi ,waarom staan we niet iedere ochtend zo vroeg op? We gaan met de trein en zetten de auto in Visone. De kaartjesautomaat op het station is al drie jaar kapot. We kopen handgeschreven kaartjes bij de conducteur, want de tabaccheria, waar je normaal kaartjes kunt kopen is wegen vakantie gesloten.
Na Ovada ligt er steeds minder sneeuw. In Genova lijkt het wel Mei. De zon schijnt, de lucht is blauw, de Middellandse zee ligt rimpelloos, azzurro te schitteren. Ik weet niet hoe gauw ik mijn handschoenen weg moet stoppen, te belachelijk voor woorden om hier met handschoenen te lopen, terwijl de terrasjes vol zitten. Dat alles slechts 50 km van huis.
We hebben deze dag Musei di Strada Nuova (Via Garibaldi) op het programma staan, een Unesco erfgoed. Palazzo Bianca, Palazzo Rosso e Palazzo Tursi. We kopen een combinatiekaartje voor de drie musea. Wat een enorme verzameling schilderijen uit de 15e- 19e eeuw, van Renaissance tot en met Barok. Het is verrassend om zoveel werk van Nederlandse en Vlaamse schilders tegen te komen, zoals van Van Dyck, Rubens, Jan Steen, Van Eyk. Daarnaast natuurlijk heel veel Italiaanse schilders zoals o.a. Veronese, Strozzi, Caravaggio, De Ferrari en Murillo.
Op het dak van Pallazo Rosso hebben we een schitterend uitzicht over de stad, die met haar gekleurde gebouwen als een amfitheater aan de Middellandse zee ligt, met ervoor het toneel met de luxe jachten, cruiseschepen, vrachtboten en vissersboten.
Vol van alle indrukken strijken we neer op een terrasje aan de oude haven en genieten in het zonnetje van een eenvoudige, maar heerlijke lunch.
Door de kleine smalle donkere straatjes wandelen we na de lunch, tegen vieren, weer richting het station.
In de trein vallen we alle twee in slaap. De grote stad……we zijn het niet meer gewend.
Als we wakker worden zijn we het sneeuwlandschap weer in gereden. Op Casa Vecchia is de sneeuw nog steeds bevroren en hard. Had ik op een warm wondertje gehoopt?

zondag 10 januari 2010

Limone

Op het Festa della Befana komen we Paolo tegen. De wijnboer uit Morsasco. in September hebben we hem geholpen met de druivenpluk. Hij is een beetje verongelijkt dat we hem en zijn mama nog niet een Buon Anno zijn komen wensen. Daar kunnen we snel iets aan doen en twee dagen later kloppen we aan bij Cascina Rocca.
Meestal zitten we in de keuken, maar dit keer in de mooie kamer. Ik moet in de lekker poltrone zitten, de rest op een eetkamer stoel. Het zit een beetje raar, ik laag, de rest hoog. De gezelligheid is er niet minder om. Ze hebben altijd van alles te vertellen en met name mama is zeer geinteresseerd in het leven in Nederland. Zij is een van de weinige Italiaanse mensen bij wie ik me heel erg op mijn gemak voel, waardoor ik ook meer Italiaans durf te praten dan anders.
Als we weer weg gaan , moeten we, zoals altijd, even bij de citroenbomen kijken.
Deze twee bomen worden gekoesterd en verwend. Ik denk zelfs dat er tegen gepraat wordt. Ze tieren namelijk weelderig. De takken buigen door van de citroenen. In September waren ze nog groen en nu zijn ze geel. De bomen staan op de veranda. De veranda is afgeschermd met plastic. Citroenbomen moeten overwinteren op een lichte plaats bij een temperatuur van 8 graden. Als het vriest wordt er een vuurkorf gestookt. De bomen krijgen regelmatig wat water en eens in de veertien dagen speciale citroenmest.
Sinds de zomer heb ik ook een citroenboom. Er hangt een citroen aan. Die laat ik dan ook mooi hangen. Verder luister ik goed naar de experts en ja hoor, er zit nu op dit moment bloesem aan en hele kleine nieuwe citroentjes. Misschien kan ik ze deze zomer gebruiken om mijn eigen Limoncello van te maken.
Na vele uitroepen te hebben geslaakt, vragen te hebben gesteld, want dat hoort, krijg ik drie mooie, gele, biologische citroenen mee naar huis.
Dat ik die citroenen niet kan gebruiken om over de vis te druppelen of als garneringschijfje snap ik maar al te goed. Er komt namelijk een volgende keer waarop mama gaat vragen wat ik met de citoenen heb gedaan. Dan moet ik toch een beetje uit de hoek komen.
Vanmorgen vond ik een recept in het ontzettend leuke boekje Artacucina, een kijkje in de keuken van galerie Artacasa, met daarin recepten van kunstenaars, geilustreerd met een kunstwerk.
Citroentaart met drie citroenen.

Voor het deeg: 100 gram bloem- 75 gram boter- 100 gram witte basterdsuiker- 2 eetlepels water.

Voor de vulling: 4 eieren- 100 gram suiker- 150 ml room- geraspte schil (zest) van 3citroenen en het sap van diezelfde citroenen, 50 gram gesmolten boter.

Kneed met de ingredienten voor het deeg een mooie soepele deegbal.
Rol op een goed bebloemd werkblad (o wat ben ik blij met mijn marmeren werkblad) de deegbal uit tot een mooie ronde lap en bekleed er een licht beboterde lage vorm mee.
Zet een half uurtje in de ijskast.
Verwarm de oven voor op 180 graden.
Doe de eieren, suiker, room, citroenzest en citroensap in een kom en klop het schuimig. Voeg de zachte boter toe en klop nogmaals goed door..
Giet het mengsel over het deeg.
Zet in de oven en bak 30-40 minuten. Draai de oven op 150 graden en bak nog eens 10 minuten tot de taart gaar is. De taart is klaar als de bodem en de citroenlaag een mooie goudbruine kleur hebben gekregen. We hebben de heerlijke taart geproefd bij de koffie, maar ik kan me er ook heel goed een glaasje (zelfgemaakte) Limoncello bij voorstellen. Dat gaan we deze zomer wel met de gasten doen.

donderdag 7 januari 2010

Befana


Festa della Befana is het feest van de goedaardige heks die op Drie Koningen de kinderen cadeautjes komt brengen.Dat daarvoor de banken gesloten worden vonden we gistermorgen dan weer overdreven.
Het feest, 6 Januari in Grognardo, was leuk. Om half drie was het verzemaelen in het oratorio om ons te verkleden. Mijn lief was uitverkoren Jozef te zijn. Maria was jong, mooi en blond. Dat was even slikken, maar vooruit.
In optocht ging het onder begeleiding van een groep fluitisten naar pro Loco. Daar namen jozef en Maria en het kindje plaats in de stal. De Drie Koningen en andere mensen brachten geschenken. Daarna mochten kinderen en verstandelijk gehandicapten met Jozef en Maria op de foto. Je zag de verrukking van de kinderen in hun ogen. Sommigen durfden niet. Dit tot groot verdriet van de ouders die met de camera klaar stonden. Befana was er ook. Naast haar stond de kerstman. Wat moest hij hier nog? Ik dacht dat de kerstman al weer lang terug was naar Lapland. Sommige dingen gaan mijn bevattingsvermogen te boven. Maar leuk was het wel.
Op een houtvuur werden kastanjes gepoft er werd warme, pure, vloeibare chocolade rond gedeeld. Ik ben dol op chocolade, maar dit is me te heftig.
Na een uur was, om met Herman Finkers te spreken de 'felicitatiedienst' klaar. O, wat waren mijn voeten koud! We kleedden ons weer om en gingen terug naar Pro Loco, waar de haard brandde en waar we heerlijk aanschoven voor pizza, farinata, wijn en taart.
Befana zou Befana niet zijn als er geen pakjes werden uitgedeeld. Op dit kinderfeest telde ik meer volwassenen dan kinderen. De pret was er niet minder om. Het was een gezellige boel. Complimenti voor al die lieve mensen die er weer belangeloos voor zorgden dat iedereen een leuk feest had.

woensdag 6 januari 2010

Geluksmomentje 2


Weer zo'n heerlijk geluksmomentje. De lucht is blauw en de zon schijnt. Ik voel de warme straaltjes op mijn gezicht. En dat is toch lekker. Iets voorbij de bocht naar Breglie, vlak bij ons huis, is het uitzicht adembenemend. Op deze heldere dag hebben we prachtig zicht op het Monte Rosa massief. Ik leer ook steeds meer mijn fototoestel kennen en ben verrukt over het knopje landscape. Heel bijzonder om de bergen, die 200 km verderop liggen, zo dichtbij te krijgen.

zaterdag 2 januari 2010

Geluksmomentjes 1

Zo aan het einde van het jaar overdenk je hetgeen achter je ligt. Het was een goed jaar, zonder meer. Veel leuke, gezellige, inspirerende gasten. Interessante gesprekken aan de grote tafel. De zomer zat vol met geluksmomentjes. Als iedere dag de zon schijnt dan is het ook niet zo moeilijk om blij te zijn.
Dit overdenkend, brengt me bij de winter. Dat is een ander verhaal. Als het dagen achtereen mistig en koud is, bedenk ik wat ik mis, allemaal niet meer heb en ook nooit meer zal krijgen. Dat brengt me bij mijn goede voornemen.
Wat meer stil staan bijdatgene wat ik wel heb!
Ik hoef niet zo lang te wachten. Op de eerste dag van het nieuwe jaar staat mijn lief 's morgens op. Ik blijf nog 'vijf minuutjes' liggen. Ik ben weer flink weggedoezeld, als ik heel in de verte mijn lief houtjes hoor hakken om de kachel mee aan te maken.
Dan weet ik het , dit is het eerste geluksmomentje van het nieuwe jaar!
Als ik even later, nog in mijn warme fleeze pyjama, de kamer binnenstap is het er lekker warm. Terwijl ik genoeglijk voor de kachel kruip met mijn kopje thee, weet ik het zeker,dit is het tweede geluksmomentje.
Op onze berg kunnen gewone dingen opeens heel bijzonder zijn.
Ik wens iedereen een mooi Nieuwjaar met veel geluksmomentjes.