maandag 7 oktober 2013

L'autunno




Bewondering heb ik voor mensen die dagelijks of wekelijks een blog bijhouden. Mij lukt dat niet. Mijn laatste blog dateert van juli. Juli….die heerlijk warme zomer, evenals augustus en september. Maanden met veel leuke, lieve, bekende, nieuwe, vaste, gezellige gasten. De weken vlogen voorbij. En dan opeens is het oktober! Vandaag hangt er in het dal een zware mist, die in druppels doet neer slaan. Heel langzaam wordt het steeds lichter, het voelt alsof de zon zijn kracht nog wil doen gelden. In de tuin de laatste lavendel, rozen en zinnia’s, de verkleurende druivenbladeren, de tamme kastanjes…… het is niet tegen te houden. Herfst! ik zelf ben er echter nog niet klaar voor. Dat heb je wel eens, dat je ergens in blijft hangen. Ik dan in de zomer. Ik wil geen dikke vesten, maar topjes. Helaas is de zon voor zessen al verdwenen achter de berg, is het vroeg donker. Eten wij in de zomer tegen achten….nu zitten we om zes uur al aan tafel. Als we slaap krijgen, gaan we naar bed. Blijkt het soms nog maar half negen te zijn. Maar dat kan ons niet deren. Wij houden ons eigen bioritme aan. Hoe heerlijk is dat? Vorige week dompelde we ons even onder in het stadse. Ons personeelreisje ging dit keer naar het middeleeuwse Bologna met de scheve torens. Een heelrijke bruisende studentenstad met veel kunst en cultuur. Wat een pracht en praal in de Basilieken en Kathedraal. Alles was de hele dag open. Je kon zo naar binnen. We vergaapten ons aan al het lekkers in de Via Pescherie Vecchie en de Via Drapperie. Hammen, kazen, vis, groente fruit, patisserie……. Jammer dat we in een hotelletje zaten.  
In een appartementje was ik zeker culinair los gegaan. Ons hotelletje bevond zich in de Joodse buurt, een sfeervolle wijk met oude ambachtelijke werkplaatsen van een vioolbouwer, een schoenmaker voor schoenen op maat, een boekbinder, een tassenatelier, tot kleermakerswinkels met schappen vol mooie stoffen…. Wat fantastisch dat dit nog bestaat en kan bestaan. Het waren heerlijke dagen. Maar o wat fijn om na de drukte van de stad weer op de berg te zijn. Moet ik dan toch maar mijn dikke vest pakken, de topjes opruimen en me over geven aan de herfst? Me storten op stoofpotjes, paddenstoelen, pompoensoep en tamme kastanjes poffen? Ja dat doe ik.