Het is herfst in Piemonte. Een jaargetijde waarbij ik altijd ambivalente gevoelens heb. Aan de ene kant kan het mistig en somber zijn, daar houd ik dus niet van. Aan de andere kant…..als de zon de mist doet oplossen en alle kleuren en geuren van de herfst tevoorschijn komen….ja dan ben ik helemaal blij.
Met de herfst doet ook altijd de jacht haar intrede. De jagers zijn bij ons in de buurt weer erg actief op zondag en woensdag. Het geschreeuw van een aangeschoten cinghiale (wild zwijn) gaat je door merg en been.
Herfst in Piemonte is ook paddenstoelen- en truffeltijd. Vandaag waren lief en ik op het truffelfeest in Bergamasco. Er was de hele dag programma. Wij kozen voor de middag omdat ik benieuwd was naar de truffelhonden demonstatie/wedstrijd. Om 15 uur zaten we paraat. Dat het dan nog een uur duurt kan niemand deren. En dus ons ook niet. Nu zou ik kunnen zeggen dat het de moeite van het wachten waard was. Maar dat is dan ook weer niet zo. Er werden steeds twee bazen met hun hond en twee personen met stopwatch toegelaten in een afgebakend terrein. De honden moesten zo snel mogelijk 3 truffels vinden. Na acht honden zijn er nog weinig truffels meer over. Dat zo’n hond dan in het kruis springt van een stopwatchmeneer vind ik een beetje gênant. Maar de man lachte en riep tegen een bekende: ‘Mijn ballen ruiken naar truffel’. Ik heb het niet gehoord. Ik wil mijn liefde voor truffel niet bederven......
Door het hele stadje was een gezellige markt met streek- en truffelproducten. Er was natuurlijk van alles…..truffelolie, truffelworst, truffelkaas…..heerlijk allemaal. Maar truffelhoning en truffelgrappa gaat mij net iets te ver. Al met al was het een genoeglijke, gemoedelijke zondag. Een zondag zoals zondag moet zijn in de herfst, in Piemonte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten