vrijdag 26 februari 2010

La Primavera 1

Met een lijstje en afgepast geld in de portemonnee begeven wij ons naar Ikea in Genova.
Niet dat ik nou zo Ikea ben, maar voor sommige dingen is het een handige winkel. Nu moet je bij deze winkel, waar het allemaal ‘niets’ kost, er om denken dat je niet allerlei nutteloze, maar o zo handige dingen, in je karretje gooit. Want dan kom je bij de kassa bedrogen uit. Vandaar mijn lijstje en afgepast geld.

We gaan dit keer niet over de tolweg, maar we nemen een stukje van het parcours van de Primavera (lente) wielerklassieker Milano- San Remo. Vanuit Ovada, ongeveer halverwege de route, nemen we de rustige secundaire Apennijnenweg, de S456. We komen langs hoog op de heuvel gelegen stadjes. Wachttorens bewijzen dat de pas in de Middeleeuwen een strategische doorgang vormde tussen de Povlakte en de kust bij Genova.
Campo Ligure is een mooi Middeleeuws dorpje. Na een korte tunnel, kom je boven op de Passo del Turchino en heb je een mooi uitzicht op de Golf van Genova.
In Voltri staan we opeens bij de Middellandse zee. De Giro slaat rechtsaf via de, bloemenriviera, naar San Remo. Voor de gasten hebben we natuurlijk een beschrijving van de gehele route.
Wij slaan links af naar Ikea. De verleidingen zijn groot. Gelukkig kom ik bij de kassa precies uit met mijn budget.

Terug in de auto tel ik het losse geld. Net genoeg om mijn lief op een glaasje witte wijn te trakteren.
Daar zitten we dan, op een gewone doordeweekse dag, op een mediterraan terras aan de Middellandse zee, in het zonnetje, met een heerlijk glaasje witte wijn.
Kijk en daar word ik nou zo blij van. Blijer dan van een kar vol spullen bij Ikea.

woensdag 17 februari 2010

Barcelona

Precies een week geleden had ik met dochter afgesproken in Barcelona. Ik laat mij dat heerlijk aanleunen, want zij regelt altijd alles tot in de puntjes.
Ik vind het echt een wonder dat je via internet kunt inchecken en dat je dan met je handbagage een half uur van tevoren bij de gate op Malpensa ( Milaan) moet zijn. Een uur en een kwartier later sta je op Spaanse bodem.
Als ook dochter, vanaf Schiphol, is gearriveerd brengt de bus ons in een kwartier naar Catalunya en graaien we in onze tassen op zoek naar Zonnebril. Zoveel zonlicht zijn we niet meer gewend de laatste tijd.
De gevels en de kale Platanen steken prachtig af tegen de blauwe lucht. Ik heb nog geitenwollen sokken aan, een beetje te warm. We brengen onze koffertjes naar het hotel op loopafstand van Catalunya. De mooie receptionist gluurt naar dochter. Hij vraagt of we alle twee een pasje willen om binnen te komen.’Nee, eentje is genoeg’, zeg ik,’mijn dochter mag toch niet zonder mij op stap’. Hij rood, dochter: ‘maham!’. Wat ben ik soms ook een bitch.

Drie dagen lang genieten we met volle teugen van de mooie, gezellige, bruisende, dynamische, inspirerende stad en elkaars gezelschap. We lopen heel wat af, van de Sagrada Familia naar Parc Guell, waar we op Gaudí’s mooie mozaïek bankjes luisteren naar gitaarmuziek, genieten van het zonnetje en kijken naar de mensen. Van daar lopen we door de, niet zo bekende, wijk Gràcia en lunchen we op een leuk pleintje bij Café del Sol. In het boekje ‘100% Barcelona’ staan tal van deze wandelingen. We doen ze allemaal deze drie dagen.
We vinden in de wijk El Gotico een heel leuk Tapas restaurant Bilbao Berria. Op de bar staan heel veel schalen met verrukkelijke tapas. In ieder hapje staat een prikker. Je pakt zoveel en zo vaak als je wilt, na afloop worden de prikkertjes geteld x €1.60.
Als je denkt dat wij ’s avonds doodmoe in ons bed rollen, dan heb je het mis. Dochter en ik hebben een scrabbleverslaving. Dus wordt er eerst nog een potje gescrabbeld. In plaats van een extra trui heb ik namelijk, als verrassing, het spel in mijn koffertje gestopt!

We vragen ons af wat Barcelona geweest zou zijn zonder Gaudí, Picaso en Miró?
Verder constateren we dat de cappuccino in Spanje het niet haalt bij de Italiaanse en een keer zo duur is, dat de mensen niet zo vriendelijk en relaxt zijn als in Italië, dat we de Italiaanse taal mooier vinden dan Spaans en dat we toch veel van Barcelona houden, dat dan wel..
Veel te snel komt er een eind aan ons uitstapje, nemen we weer afscheid op het vliegveld.

Stiekem hoop ik dat het op Casa Vecchia warm water heeft geregend, zodat alle sneeuw is verdwenen als ik thuis kom. Helaas er ligt nog steeds zo’n 40 cm.
Mijn lief is weer heel erg blij dat ik thuis ben. In je eentje is het heel erg eenzaam op de berg.
Vandaag sneeuwt het en cocoonen we samen verder tot het lente wordt.

zaterdag 6 februari 2010

Torta alle nocciole

Op een feestje ontmoetten we de nederlandse Catharina en haar italiaanse Piero.
We moesten allemaal iets lekker meenemen voor het hapjes buffet. Heette dat veertig jaar geleden niet een amerikaanse fuif? Nou dit was een nieuwjaarsfeestje.
Catharina had al meteen mijn hart gestolen, omdat ze een grote pan boerenkool had meegenomen en er terplekke lekkere worst bij braadde. Boerenkool, hier verlangde ik al vier winters naar.
Piero scoorde in de eerste instantie omdat hij me begroette als Bionda, blonde. Ik werd er helemaal warm van. Ik blond? De volgende morgen stond ik voor de spiegel en dacht: ‘Ja zo kun je het ook bekijken’. Ik weet zeker dat Nederlandse vriend C. D. gezegd zou hebben: ‘Mart je begint grijze lokken te krijgen…….’.
Piero was niet alleen complimenteus, hij had ook nog eens een verrukkelijke notentaart gemaakt, naar Piëmontees recept.
Afgelopen week heb ik de taart ook gemaakt. Ik moet zeggen super eenvoudig, maar zoooo lekker. Ik wil dan ook graag het recept, met goed vinden van Piero, delen.

Oven voorverwarmen op 180 graden.
Ingrediënten:
250 gram geroosterde hazelnoten
( ik had super handig een zakje kant en klare gemalen noten 200 gram, dan ook 200gram suiker)
250 gram suiker
3 eieren gesplitst
1 eetlepel bloem
Eventueel een half glaasje Marsala of andere likeur.

Hazelnoten roosteren en fijn hakken
Suiker mengen met eidooiers tot suiker is opgelost.
Daarna gehakte hazelnoten en bloem er door roeren.
Eiwitten stijf kloppen
Door het notenmengsel spatelen.
Doe alles in een beboterde springvorm ( 24 cm)
Zet 25 minuten in de oven ( controleer of de taart gaar is met een prikker)

Ben je nieuwsgierig geworden naar Catharina en Piero?
Ze verzorgen bij je thuis (minimaal 10 personen) een Piëmontees avondje met passende wijnen en gerechten. Ze doen deze avondjes niet alleen in Italië, maar ook in Nederland.
Zie voor informatie en beschikbaarheid op; www.ontmoetingmetitalie.nl

dinsdag 2 februari 2010

La patente di guida


Over drie weken is Harrie zijn rijbewijs verlopen. Danillo van de UPA zegt dat er een sticker op kan worden geplakt en dan is het weer vijf jaar geldig. Toch maar even navraag gedaan bij het Nederlands Consulaat in Milano. Zij adviseren een Italiaans rijbewijs.
Om te beginnen met de ‘procedure nieuw rijbewijs’ moeten de ogen worden getest op vrijdagavond om 19.00 uur.
Het is erg druk in het piepkleine kantoortje van de UPA. Buiten staat een man te roken.
Het is de dokter, blijkt later. Klokslag zeven stapt hij binnen. Het lijkt alsof we een voorkeursbehandeling krijgen, want we zijn zo aan de beurt. Mijn lief herkent met een hand voor het ene oog de a,o en de g en met het andere oog is ook niks mis. Stempel: goedgekeurd.
En nu? ‘Het rijbewijs moet worden vertaald’, zegt Danillo. Dat kost ongeveer €150,-. Nou, veel tekst staat er niet op.‘Je mag het ook zelf doen’, zegt hij. ‘Ja, maar ik ben toch geen beëdigd vertaler?’ ‘Mwah’ en een handgebaartje. Goed ik vertaal het zelf!
Op de vertaling moet een stempel komen van il tribunale.
Dus maakt Harrie thuis een scan van de voor- en achterkant van het rijbewijs. Ik vertaal alles wat er maar te vertalen valt. Harrie maakt er echt een plaatje van met rode en groene lijnen.
Daar houden ze hier van.
Dus vanochtend op naar il tribunale. De meneer is erg onder de indruk. Ik moet zeggen het ziet er ook erg officieel uit. ‘Wie heeft de vertaling gedaan’,vraagt hij. ‘Noi’, zeg ik, wij.
‘U, zeker mevrouw?’. Hoe weet hij dat?
We moeten una marca da bollo voor €3.54 bij la Tabaccheria aan de overkant. Een soort waardezegel, die je in allerlei bedragen kunt kopen. Het is maar net waar ze voor zijn.
Ondertussen heeft de meneer van il tribunale een prachtig officieel document gemaakt, waar in staat dat voor de rechtbank is verschenen……,ikke dus en dat door mij is vertaald……
Als ik pas in Italië zou wonen, zou ik het Spaans benauwd hebben gekregen.
Maar ik weet beter.
Als het document er maar mooi uitziet, genoeg stempels, nietjes en handtekeningen heeft, is het helemaal goed. Dat heeft het, 4 stempels, gemaakt met verschillende inktkussentjes, twee handtekeningen en 5 nietjes. Op de UPA glimmen ze helemaal van het resultaat.
Maar we zijn er nog niet. Nu nog de residentie verklaring en de codice fiscale. Weer naar huis. Is het niet de goede residentie verklaring. Maar als we ergens een handtekening zetten dat de dagtekening ook de datum is dat we hier definitief kwamen wonen, is het goed. Nou die twee dagen……durven wel te gokken.
Nu zijn alle papieren en het oude rijbewijs in handen van Danillo. De man die vorig jaar er zestig dagen over deed om onze auto in te voeren. Het rijbewijs heeft ons tot nu toe tien uur gekost. Er mag ook wel eens iets voorspoedig gaan.
We hebben het natuurlijk nog niet………………………….