vrijdag 1 juli 2011

Riflessione

Iedere avond voor het slapen gaan neem ik met een goed gevoel de dag nog eens door. En iedere avond constateer ik, dat ik weer geen blog heb geschreven. Ik kan ook niet zeggen dat ik het, met uitzondering van de zaterdag, druk heb. Op dit moment is er alleen het geluid van de krekels, de zoemende bijtjes in de lavendel, het zachtjes ruisen van de blaadjes, heerlijke zomerse geluiden. Een enkele vogel heeft het nog niet opgegeven. Maar de meeste houden zich rustig met de hitte van vandaag. Het is een moment om ergens in de schaduw volledig weg te zakken in een zoete slaap. Een paar gasten hebben zich er al aan over gegeven.

Na mijn laatste blog, zijn er al weer zes weken verstreken. Zes weken met daarin veel verschillende gasten en de daarbij behorende gezelligheid. De zaterdag begint voor ons altijd hectisch. Als we alle gasten hebben uitgezwaaid en hun auto het laantje uit rijdt, wat me altijd een Vila Felderhof gevoel geeft , is het tijd om schoon te maken, de bedden te verschonen, de was…… Het is een race tegen de klok. Terwijl lief snel wat broodjes smeert, zet ik nog overal, als finishing touch, boeketjes neer. Een beetje jammer als de berm pas gemaaid is, want dat betekent een stuk minder keus aan mooie bloemen. Gelukkig bieden de altijd bloeiende rozen en lavendel altijd uitkomst. In de middag begin ik met het voorbereiden van het eten voor de table d’hôtes en verwelkomen we de gasten die, meestal om de beurt, binnen druppelen. Op cruciale momenten in de keuken kan ik er even niet bij zijn. Maar o wat voel ik met trots als ik 's avonds weer fris en fruitig aan tafel zit naast mijn lief. En alle gasten genieten van het eten, van het uitzicht en van het feit dat ze er eindelijk zijn, als alle irritaties van de reis vergeten en vergeven zijn……..

De eerste zondag van juni liepen we met enthousiaste gasten (ze waren er speciaal voor gekomen) de slowfoodpassagiata in Strevi. Genietend van de mooie uitzichten liepen we, in de buurt van Strevi, door de wijngaarden van wijnboer naar wijnboer om lekkere wijnen en bijpassend eten te proeven. een culinaire belevenis waar ik het hele jaar naar uit had gekeken.
Af en toe hebben we onze eigen slowfoodpassagiata. Al een paar keer wandelden we met vrienden, slow door de wijngaarden, in de buurt van Alice bel Colle. We noemen het ook wel 'wandellunchen'. Want we kienen het zo uit dat we mezzogiorno in restaurant Naso & Gola aan kunnen schuiven voor een werkmanslunch voor 10 euro. Een hapje vooraf, een pasta, een vleesgerecht of salade en fruit of soms een toetje, een fles wijn (als de fles leeg is komt er gewoon een nieuwe), water en koffie.
Halsreikend kijken we uit naar 23 juli, Castel Rocchero in lume. Een wandeling door de met fakkels verlichte wijngaarden rond Castel Rocchero, met hoe kan het ook anders, overal weer eten en wijn. Alle 10 gasten van die week hebben enthousiast gereageerd en doen allemaal mee. Piemonte beleven is culinair afzien.

Toch maken we ook tijd voor andere serieuze zaken, zoals mee lopen met de processie in Visone ter ere van Petrus en Paulus 29 juni. Een moment van bezinning zullen we maar zeggen.