zaterdag 26 december 2009

Natale



Kerstavond hebben we doorgebracht in de levende kerststal van Morsasco. In het sfeervolle kasteelkerkje hebben we van een concertje en een mis genoten. Mezzonotte spoeden we ons naar de cantina van Anna Leonardo om de verjaardag van Pia te vieren. Het is er erg koud, maar de taart en de Cava maken veel goed. Het is heel laat of eigenlijk vroeg in de ochtend als we ons bedje in rollen.
Eerste kerstdag slapen we dan ook heerlijk uit. Ik zit nog steeds in pyjama als Nando, een vriend, langs komt met wijn, mostarda en de kalender, met daarop foto’s van de restauratie van het oratorium, kerstcadeautjes voor ons. Heel lief.
Iets na vijven komen we aan bij het mooie grote huis van Elio en Cici. We vieren hier niet alleen voor de derde keer Kerst, maar ook met Pasen en 1 mei zijn we altijd welkom.
Op het biljart in de keuken staan de meest verrukkelijke antipasti. Als je nu denkt dat die hapjes minder worden….nee, er komen er steeds meer. Iedereen die binnen komt zet er wel een schaaltje lekkers bij. Eigenlijk zou het wel genoeg zijn. Maar ik weet beter, dus kalm aan. Ook ben ik voorzichtig met de schalen punch. Want daar is flink gemixt met de alcoholische drankjes. Wel heel lekker trouwens. Het wordt steeds drukker .Af en toe worden de drie honden, die steeds met de nieuwe bezoekers naar binnen glippen, weer buiten de deur gezet. Een klein Maltheser Leeuwtje is wel een binnen hond. De twee katten houden het voor gezien en bekijken alles vanuit de vensterbank aan de andere kant van het raam. De drie peutertjes die er rond lopen worden door iedereen opgetild en geknuffeld. Ze zijn er schijnbaar aan gewend. Ik heb de hele avond geen kindje horen huilen.
Ik ben op zo’n avond altijd blij als ik weet hoe het allemaal werkt. Ik ben dan wel even van slag als iedereen elkaar tijdens de antipasti al cadeautjes gaat geven in plaats van aan het einde van de avond, zoals vorig jaar. Het is een heerlijke chaos. Hebben we elkaar net allemaal gezoend, begint het knuffelfeest weer opnieuw. Overal glanzend papier, linten strikken, oh’s en ah’s, grazie mille. Harrie krijgt het traditionele cadeau, zelf gebreide sokken. Het mooiste cadeau is de mand met potjes homemade lekkers. Vijgenjam, gekarameliseerde vijgen, ingemaakte aubergine, atisjokken, tomaten, gedroogde tomaten, abrikozenjam.
Dan is het toch echt ‘a tavola’. Er is altijd een ‘oude’ tafel en de ‘jonge’ tafel. Wij vallen er qua leeftijd een beetje tussen in. Vorig jaar probeerde ik het aan de jonge tafel maar werd subito terug gefloten. Dus ik probeer het niet meer en ga gezellig achter de tafel naast Maryse zitten. Het lijkt na drie keer kerst haar vaste plek. Ik begrijp waarom, je hebt een prima overzicht op het geheel. Zij vertelt me van alles over iedereen die nog binnen komt. Want echt de hele avond blijven er mensen komen. Aan de keukentafel zit het ook al vol.
Er komen schalen insalata Russa voorbij, schalen gerookte zalm en salami. Dan is het tijd voor de tortellini in brodo van Maryse. Ze heeft al die tortellini met de hand gevuld en gedraaid. Er komen schalen arrosto en kalkoen voorbij. Heel smakelijk en in de houtoven gegaard. Natuurlijk wordt besloten met allemaal lekkers, waaronder mijn Hollandse appeltaart, die goed in de smaak valt. Ik houd mijn hart vast voor het moment waarop ik mijn recept moet prijsgeven.
Appeltaartmix van Koopmans……..daar kan ik toch niet mee aankomen.
We hebben een heerlijke, rommelige, gezellige, warme kerst gehad.

dinsdag 22 december 2009

Salume (vleeswaren)

Lange tijd dacht ik, ach iedereen heeft al een blog. Waarom zou ik dat ook doen? Ik heb mijn twee wekelijkse column op de site van SchagenFM....... Maar op zo'n winterse dag als vandaag denk ik dat het misschien toch ook wel leuk is. Temeer daar ik zelf ook alles lees wat los en vast zit aan blogs.
Terwijl ik een stukje brood beleg met een plakje heerlijk Proschiutto Cotto (gekookte ham), gaan mijn gedachten terug naar een mensenleven lang geleden, naar de Dik Voormekaar show op de radio, door Andre Van Duin en Ferry Maat.Dat ging dan in de trant van: klant: 'Ik wil graag een onsje ham. Dik Voormekaar: 'Wat voor ham?'.
klant: 'Ja, ik weet niet, wat voor ham heeft u?. Dik Voormekaar noemde dan zeer monotoon en tergend langzaam alle soorten ham op die er waren. Klant: 'Doe maar Achterham'. Dik: 'Achterham? dat hebben we niet'.
Hier moest ik aan denken toen ik bij de verse vleeswarenafdeling van de Bennet stond.
'Prosciutto cotto', antwoordde ik, toen me gevraagd werd wat ik wenste. 'Quale?'(welke)vroeg de aardige mevrouw achter de toonbank.
Koortsachtig tastten mijn ogen het schap met de mooie hammen af. De prijzen varieren van 17.90 tot 39.50 per kilo. 'La promozione', zeg ik (de reclame). Ja 3.95 voor een onsje ham, zo lekker vind ik het dan ook weer niet.
Ook voor de salami en de prosciutto crudo moet ik een keuze maken welke. En weer kies ik voor de reclame. Als ik de heerlijk geurende vleeswaren in mooie zilverfolie, vershoudzakjes in mijn karretje heb gelegd, blijf ik nog wat dralen.
Even later bestelt er iemand prociutto crudo. Nu let ik goed op.
Niks geen promozione of een rechtstreeks ander antwoord. Nee, er wordt een hele omschrijving gegeven van de smaak die de ham moet hebben, van de qualiteit, de zachtheid, de kleur en het vetgehalte. De mevrouw achter de toonbank stelt nog een expliciete vraag en weet dan precies welke ham ze moet pakken.
Zouden de mensen hier voor elke ham een smaakomschrijving hebben? Behalve met de taal moet ik ook nog veel oefenen met mijn smaakpapillen.
De volgende keer zal ik mijn lief blootstellen aan een hamproefavondje. Zal hij dat net zo lekker vinden als een wijnproefavondje?