donderdag 27 september 2012

La Vendemmia 2012

Vorige week plukten we weer druiven bij Paolo. Bij toerbeurt gingen er ook gasten mee te plukken. Éen van hen, Anne-Ruth, voor Paolo Anna, schreef een gastblog.

Maandag, plukdag!


Maandag; waar zal ik eens beginnen? Met de heerlijke koffie van La Mama, zo sterk dat je lepeltjes rechtop blijft staan? Of met de 608.437 Dolcetto druiven die ik die dag geplukt heb? Laat ik maar beginnen bij het begin. Deze week ben ik met mijn ouders bij Harrie en Martje op Casa Vecchia..

Voor mij is het de derde keer, voor mijn ouders de eerste keer. We verblijven in La Rosa en ik slaap in mijn tentje in de achtertuin (net als vroeger). Op zondagavond vroeg Martje mij “Ben je morgen beschikbaar om druiven te plukken? JA! Dat ben ik! Dat lijkt me leuk om mee te maken!

Dus zo gezegd, zo gedaan, maandag het wekkertje, rustig ontbijten met mijn ouders, en om 8.30 rijden Harrie, Martje en ik weg. We worden om 9.00 verwacht bij Paolo en zijn moeder. Als eerste vraagt Mama “blijven jullie eten, we eten gnocci”. Hhmm, graag…Nou, húp, dacht ik, gelijk aan de slag. Maar nee, eerst gaan we bijkletsen, koffie drinken en een stukje taart eten. En als we dan toch met z’n allen aan de keukentafel zitten: “Anne, zie je Paolo soms zitten? Hij zoekt nog een vrouw…”

Eh, nee, sorry Paolo, mijn liefje wacht straks thuis weer op mij! Nicola vraagt “weet je het zeker, ik heb anders óók nog een zoon, hij is 33…?” Ja ja, ik weet het zéker! Ik ben erg gelukkig getrouwd, en dat wil ik graag zou houden! Rond 9.30 was het zo ver; plukken!

Iedereen een gardena schaartje en een mand, en gáán met die banaan. Als je mand vol is, mag je op je aller hardst door de gaard roepen “Páólóóóó!” en dan komt Paolo aangesneld met een leeg mandje. Zo ging het een paar uur door. Heerlijk, niks aan je hoofd behalve de dolcetto’s en dat wat je zelf verzint. Tegen 13.00 was het tijd voor lunch. Met z’n zevenen in de kleine keuken gepropt. Mama had zelf gnocci gemaakt, met verse pesto. Hhmm… Dan moet je mij hebben! Héérlijk! Bordje leeg, en er was nog een hele schaal over, dus op de vraag “wie wil er nog wat?“ Já, ikke! Met een glaasje wijn er bij, jam jam! Buikje rond, en toen…. Kwam de tweede gang! Oeps… Heerlijk langzaam gegaard rundvlees, met een paprika-prutje. Ik snap wel waarom Paolo nog bij mammie woont… Nou, een klein bordje dan, want ik zit al bijna vol. En tot slot, koffie met een stukje verse appeltaart. Oh nee! Wat lekker allemaal! Er werd nog een half uurtje nagepraat. Het ging over een weer, met Martje als tolk. Over eten, wijn, Nederland, trouwen, pesto, waterpolo... Van alles en nog wat. Maar vooral over eten! Waar komt de beste pesto vandaan? Hoe bak je de beste appeltaart? Wil je het recept, ik schrijf het gelijk voor je op… Goed, dat was lekker. Iedereen stond op; weer aan de slag….. Dacht ik…. Maar nee! PAUZE!! We gaan nu met z’n allen pauze houden, om uit te rusten van het eten! Huh?! Of ik even op bed wilde liggen, of dan in ieder geval een dutje op een tuinstoel op de veranda. Nou, dat slaapje heb ik maar overgeslagen; in plaats daarvan hebben Martje en ik hebben heerlijk genoten van het uitzicht. Iedereen weer wakker? Om 14.30 tweede ronde; plukken maar weer! Dát was pas pauze; uitrusten van al het gekakel aan tafel tijdens de lunch. Plukken, plukken, plukken… Páólóóó… Vers mandje, en plukken, plukken, plukken. Rond 19.00 waren we klaar. En dat was maar goed ook; ik was stiekum best moe. Ter afsluiting koffie in de keuken, natuurlijk met een stukje taart erbij. Nog wat heen en weer gekletst (m.b.v. tolk Martje) en toen ciao ciao ciao!
Op naar La Rosa, daar zaten paps en mams met een kliekje op mij te wachten. Ik kreeg geen tijd om te eten; ik móést alles vertellen! Hoe ging het, hoeveel mensen waren er, was het zwaar, was het leuk etc etc etc. Nou, wás het léúk?! Ja, super leuk!!! Een aanrader voor iedereen die in september in Grognardo op Casa Vecchia is! En zelf zal ik ook vast nog wel een keertje komen plukken! Maar dan met manlief erbij, want je weet maar nooit ;-)