maandag 27 december 2010

Natale 2010

Kerst 2010 is weer voorbij. Wat was het weer heerlijk om op het feest te zijn bij onze lieve vrienden Elio en Cicci. Ondertussen weten we  hoe laat lief en ik  het beste kunnen arriveren. Niet te vroeg, niet te laat, precies goed. De tafels zijn al mooi gedekt voor veertig personen. In de keuken worden de anti pasti op het biljart gezet. Iemand is bezig de aperitvo te maken. De basis is Prosecco met daar door veel sterke drank. Heel erg lekker en zoet. Slechts een ijsklontje en een bodempje is voldoende wil je niet gelijk aan het begin van de avond teut zijn. Iedereen die binnenkomt zet iets lekkers op het biljart in de keuken. Het is een vrolijke boel in de keuken, iemand maakt aardappeltjes, een ander de insalata Russa, de een snijdt dit de ander dat. Het lijkt of iedereen altijd precies weet wat hij of zij moet doen.

Terwijl er nog steeds mensen binnen druppelen, hebben de meesten al een bordje met lekkere hapjes. Ondertussen weet ik ook dat iedereen zo zijn vaste plek heeft aan een van de tafels. Niet iedereen gaat zitten er blijven ook mensen staan met hun bordje. Maar dat maakt allemaal niks uit. Na de antipasti is het tijd voor de versgemaakte tortelini in brodo van Maryse. Aan het begin van de avond heeft Maryse mij het schriftje laten zien, waarin ze de recepten van La Festa delle pane heeft geschreven. Ik heb haar in de zomer gevraagd dat te doen met de bedoeling er en boekje van te maken. Het schriftje is bijna helemaal volgeschreven. Dat wordt nog een hele klus. Maar wel een leuke klus! 

Na de brodo is het tijd voor de enorme kalkoen die de hele dag in de houtoven heeft liggen garen. Er zijn spruitjes, vers van de struik, klaar gemaakt met plakjes prosciutto en aardappeltjes. De schaal met kalkoen gaat gewoon rond en iedereen pakt er iets af. Op de tafels staan verder schaaltjes met gekonfijt mosterd fruit en pittige mostarda van ui en sinaasappel. Er komen nog steeds jongelui binnen. Het lijkt er op dat ze gewoon voor de gezelligheid komen want ze eten niet. Als iedereen is uit gegeten is het tijd voor i dolci. Onder andere mijn meegebrachte plaatappeltaart, die erg in de smaak valt. Verder chocola, torrone, panetone, gedroogd fruit, noten en vers fruit. Iedereen eet weer vrolijk verder. 

En dan is het moment daar. Niet om de cadeautjes, maar om de enorme chaos die optreedt, is dit een belevenis. Ieder jaar wil ik erachter komen hoe het begint, wie begint…. Ik weet het nog steeds niet. Na ieder uitgepakt cadeautje wordt de gever weer uitvoerig  bedankt en geknuffeld. 

Traditiegetrouw gaan lief en ik heel laat, of is het vroeg, weer naar huis met door Maryse gebreide sokken, een mand met potjes lekkers gemaakt door Rosie en andere lieve cadeautjes. Niet na te hebben beloofd de volgende dag te komen voor de pranzo om de restjes op te maken. 

Dat deden we dus. We stonden pas tien uur op en hebben het ontbijt overgeslagen. Er was weer evengoed gedekt voor twintig personen en het was ook nu weer heel gezellig. 
Vandaag geniet ik nog steeds na, zei het wel met de last van een paar kilootjes te veel. Ik heb het er voor over gehad. Het betekent ook dat ik nu de wandelschoenen aan trek en de kou in ga om een stevige wandeling te maken. Lief is hout aan het zagen, misschien gaat hij zo ook mee. In ieder geval wensen lief en ik iedereen alvast Un splendido Anno Nuovo.

maandag 13 december 2010

Santa Lucia




Vaak lopen we langs het onooglijke kerkje van Benzi. We hebben geen idee hoe het er binnen uit ziet. Het kerkje is omsloten door een wijngaardje en ligt aan een pad. In de tuin van het kerkje staat een roestig schommeltje. Vandaag kunnen we onze nieuwsgierigheid laven. Vanmorgen, 13 december, is er een mis, opgedragen aan de patroonheilige van het kerkje, Santa Lucia. Van binnen is het een beeldschoon kerkje. Het is dat ik getrouwd ben, maar anders zou ik er zo trouwen. Het licht valt prachtig naar binnen en weerkaatst zichzelf in de lichtblauwe koepel. Achter het marmeren altaar hangt een groot schilderij met de heilige maagd en kind, met aan haar linker kant een soldaat en aan haar rechter kant Santa Lucia met in haar handen een presenteerblaadje met haar ogen. Er zijn verschillende versies. Zo zou ze zelf haar ogen hebben uitgestoken toen iemand zei dat ze beeldschone ogen had. Een andere versie is dat haar ogen werden uitgerukt tijdens een marteling. In ieder geval kon ze blijven zien. Ze wordt aangeroepen bij keelpijn en oogziekten en is de patroonheilige van de blinden.
Als lief en ik binnen komen branden er twee gaskachels. Dat is te ruiken ook. De kachels gaan uit en de deur wordt open gezet. Wel zo veilig, maar o zo koud.  De oude prior uit Acqui Terme komt binnen sloffen. Als hij zijn gewaad aan heeft kan de mis beginnen. Je moet het altijd maar afwachten met die oude pastoortjes. Ze zijn wel eens de tekst kwijt, maar het gaat goed totdat de ‘tafel wordt klaar gemaakt’. Er staan twee glazen kannetjes op een blaadje. Maar waar zit nou de wijn in en waar het water? Hij kijkt en vergelijkt, houdt beide kannetjes tegen het licht en
 ruikt. Hij komt er niet uit. Hij gaat met de kannetjes naar de consistorie. Wat hij daar doet….geen idee. Als hij terug komt is het probleem opgelost. Hij weet in ieder geval wat de wijn is.
Ook wordt tijdens de mis het jaarverslag van het kerkje voor gelezen. De gaven en de uitgaven. Het kan maar weer geregeld zijn. Ik kijk eens rond op deze maandagmorgen en ik voel me een bevoorrecht mens dat ik dit allemaal mee mag maken.