8 Maart is het Nationale Vrouwendag! Het klinkt mij altijd een beetje strijdbaar in de oren. Zo is het natuurlijk ooit ook begonnen. In Italië is het vooral een feestdag om de vriendschap tussen vrouwen te vieren.
Zo voelde het gister ook op La Festa delle donne in onze Pro Loco. De vrouwen verzamelen zich eerst rond de bar en de mannen doen hun schort voor en verdwijnen in de keuken of achter de bar. Mijn lief zit in de bediening. Dat is een stilzwijgende afspraak bij feesten en partijen in Pro Loco. Een klein groepje mannen, niet behorend bij de harde kern, verzamelt zich ergens in een hoekje. Om te beginnen is er dan een heftige aperitivo, waarvan ik het na één glaasje voor gezien houdt. Mijn Italiaanse vriendinnen zijn er dol op, kannen van dat spul gaan er door hen. Het is een mix van rum, campari, amaretto en prosecco.
Eenmaal aan tafel is het wachten op het lekkers dat gaat komen. Ondertussen is het een herrie van belang. Zestien Italiaanse vrouwen kunnen me toch een geluid produceren!. Ik heb mezelf niet meegerekend. Een gesprek van één op één kan ik volgen, ik kan zelfs nog wel switchen naar een ander gesprek. Maar dit…….. links van mij gaat het over een goede kwaliteit vlees en waar je dat voordelig kunt kopen. Rechts is het niet te volgen, daar zit Pia met twee wilde vriendinnen. Vanuit mijn ooghoeken zie ik nog wel dat ze van alles tegen mijn lief zeggen als hij de bordjes uitdeelt. Maar door de herrie hoort hij het niet. De wildste hoor ik vragen of hij Engels spreekt. Het enige zinnetje wat zij kent, daar blijft het dus bij. Beter zo. Het gesprek links van me gaat over protheses. Iemand vertelt dat op het cimitero van Genova de lijken worden ontdaan van eventuele protheses, voor hergebruik. Therasita naast mij, trekt wit weg en zegt: ‘Ik voel me niet zo goed’. ‘Maar Therasita’, vraagtg een andere vrouw,’heb jij dan een prothese?’ Ja dus. Een nieuwe heup. In Genova laten doen. Gieren natuurlijk, wat een decibellen.
Natuurlijk krijgen alle vrouwen, net als vorig jaar, een takje mimosa, met een mooie strikje van gele tule er omheen. Mimosa is het symbool van de vrouw en staat voor vitaliteit en vreugde. Ook il primo is geel, saffraanrisotto met gamba’s. Tussen de gangen door eten de mannen ook mee. Zij zitten voorbij het bordje Riservato al Personale di Servizio. Renzo houdt traditiegetrouw weer een toespraak over de vrouw, Ferutio vertelt een mop waarvan de essentie mij ontgaat. In beide gevallen wordt er dan doorheen geroepen en gelachen……..moeilijk te volgen.
Lief had het natuurlijk heel druk. Maar ik heb zitten genieten en voelde me er weer helemaal bij horen. Voor alle zussen, schoonzussen en vriendinnen……. Ik wens jullie 8 maart una buona festa e tanti auguri.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten