zondag 16 december 2012

Gusto & Aromi

Wijn…er is veel over gelezen en gesproken. Recht toe rechtaan gezien vind je (een) wijn lekker of niet. Zo simpel kan het zijn. Het was dan ook een geweldige ervaring om onder leiding van niemand minder dan oenologe Francesca Vigo, van Unione Italiana Vini, te leren proeven en ruiken.
Francesca, vriendin van de dochter van Luisa en Giovanni, was speciaal uit Florence naar Spigno Monferato gekomen. Een oenoloog is een wijnbouwtechnisch ingenieur die zich met name de biochemische aspecten van de wijnbereiding bezig houdt. Het is namelijk de taak van de oenoloog om producenten te adviseren wat ze wel en niet moeten doen om een bepaalde smaakstijl te creëren en hoe eventuele correcties door te voeren tijdens het wijnbereidingsproces. Zo vertelt Francesca dat China bijvoorbeeld een enorm afzetgebied is voor de Italiaanse wijn. Ze ging onder anderen naar China om te kijken wat de smaakbeleving is van de Chinezen. Zij benoemden bijvoorbeeld in een wijn de smaak van Soja. Logisch voor Chinezen, maar niet voor Europeanen. Belangrijk voor de producent om dit te weten.

We begonnen met het herkennen van zes geuren. Heel vluchtig ruiken luidde de opdracht en meteen opschrijven wat je ruikt. De geuren waren te herleiden op een (ISO norm vastgelegde) geuren/smaak schijf. Van binnen naar buiten kon je de geur steeds meer verfijnen. Het was nog niet zo eenvoudig.
De tweede opdracht was makkelijk. Twee witte wijnen….zoet en zuur. Daarna een lepeltje suiker met kaneel proeven, onze neus dichtknijpen en het mengseltje op de tong strooien. Je proefde alleen zoet. De kaneelsmaak kwam pas tevoorschijn bij het loslaten van de neus, een hele bijzondere ervaring. Het is echt de moeite waard om dit eens uit te proberen.

Nadat we de mond geneutraliseerd hadden met zoutloze grissini, kon het echte werk beginnen.
Op tafel kwamen vier, met folie afgedekte flessen rode wijn, A,B,C,D. Een ieder moest voor zich zijn bevindingen van de wijn opschrijven. Iets over de kleur rood; lichtrood, oranje rood,donkerrood, violet rood, roodbruin…., hoe lichter van kleur, hoe ouder de wijn. Dan de smaak; zoet, zout, bitter, zuur. Tot slot moest je twee aroma’s van de schijf benoemen. Het was niet eenvoudig. Maar wel erg interessant.
Lief en ik hebben bedacht dat we gewoon maar veel moeten blijven oefenen.

Na de evaluatie ging het folie van de flessen. De wijn die ik het lekkerst vond en die ik daardoor ook goed kon omschrijven was AMIS van Cascina Garantina. Ik vroeg Francesca of zij iets over de smaak van deze wijn wilde zeggen. Het was heel verrassend dat zij de smaak typeerde als die van een typische exportwijn. Een smaak waar Italianen niet zo van houden.
De middag kon me niet lang genoeg duren. Ik wilde nog van alles weten…….

Maar het was tijd voor de Bollito Misto, een typisch Piëmontees vleesgerecht met minimaal vier soorten vlees, gekookte aardappelen en salsa verde en zoetzure tomatensaus. Van het kookvocht van het vlees aten we verrukkelijke minestrone. Tot besluit was er chocolademousse en taart.
Het was weer afzien in Piëmonte.............

Geen opmerkingen: